شکی نیست که امر به معروف و نهی از منکر از برترین و مهمترین واجبات در احکام نورانی اسلام است و آنگونه که بر امر به معروف و نهی از منکر تأکید شده است بر هیچ واجب دیگری تأکید نشده است چرا که باقی واجبات با امر به معروف و نهی از منکر زنده نگه داشته می شوند.
  همانگونه که اصل امر به معروف و نهی از منکر مهم است در مقام عمل هم حساسیّت های خاصّ خود را دارد. نکاتی که اگر ملاحظه نشوند چه بسا تأثیر عکس داشته باشد و به جای اینکه واجبی را انجام داده باشیم حرامی را مرتکب شویم.
  نکاتی که در مورد امر به معروف و نهی از منکر باید مورد دقت قرار گیرند فراوانند ولی برای نمونه دو مورد از نکاتی که در جای خود از اهمیت خاصی برخوردارند عرض می شود.
 
1- نهی از منکر مقدم بر امر به معروف است : هر گاه منکر کاملاً از وجود کسی رخت برنبندد ارائه معروف به او فایده چندانی نخواهد داشت. حبّ حق و باطل همزمان در یک دل جای نمی گیرند و اگر حبّ باطل در وجود کسی بود حبّ حق در وجود او راه نخواهد یافت و اگر میل به حقی هم در وجود او باشد سطحی و بدون ریشه خواهد بود. ظرفی که آلوده است نمی تواند پذیرای آب زلال باشد و کسی که تکیــه بــه بــاطـل دارد بر حــق چـنــگ نخواهد زد. جمله ماندگار و جاویدان لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ هم مصداق کامل همین مطلب است که تا زمانی که دل از دلبران دیگر خالی نشود جای دلبر اصلی نخواهد بود.

    آئینه شو جمال پری طلعتان طلب                جاروب کن خانه را وانگهی میهمان طلب

2- در امر به معروف و نهی از منکر باید از موضع قدرت وارد شد نه از موضع ضعف و انفعال: باید دقت داشت که معروف و حق از منکر و باطل برتر و بالاتر است. پس وقتی ما به مبارزه با منکری می پردازیم و حقی را ارائه می دهیم نباید در مقابل باطل در موضع ضعف قرار بگیریم بلکه باید در موقعیت تضعیف و تحقیر باطل قرار داشته باشیم.
  توجه به این نکته بسیار ضروری است که حق همواره از باطل برتر است نه افراد حق از افراد باطل. پس مقصود از تضعیف و تحقیر باطل تحقیر افراد باطل نیست که اثر عکس خواهد داشت بلکه مقصود تحقیر خود باطل است. چرا که همان کسی که امروز در جبهه باطل قرار دارد ممکن است فردا در جبهه حق باشد. إِنَّ اللَّهَ عَلیمٌ بِذاتِ الصُّدُور

کلمات کلیدی : نهی از منکر، امر به معروف، امر به معروف و نهی از منکر